Dobre HCV, to martwe HCV!

Oddział Kliniki Chorób Zakaźnych SPSK 1 w Lublinie pod koniec ub. roku na kilka dni zamienił się w plan zdjęciowy filmu, według scenariusza w stylu zagadek kryminalnych CSI…

Jak wytropić wroga, który jest niewidoczny, lubi pławić się we krwi i wykorzysta każdy błąd ludzki, by zakraść się do ciała człowieka?! Ludzi może uratować tylko ostrożność i wiedza. Nie jesteśmy bezbronni.

O tym, jak się ustrzec zakażenia, już wkrótce będzie można się dowiedzieć dzięki filmowi nakręconemu w nowoczesnej klinice przy ul. Staszica. To tu zrealizowano film edukacyjny w ramach projektu pt. „Jakościowa ocena ryzyka zakażenia HCV w świetle stosowanych procedur medycznych w wybranych zakładach opieki zdrowotnej”, który jest częścią programu „Zapobieganie zakażeniom HCV” realizowanego przez Narodowy Zakład Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny – w partnerstwie z Uniwersytetem Medycznym w Lublinie, Głównym Inspektoratem Sanitarnym oraz Instytutem Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.

Projekt współfinansowany został przez Szwajcarię w ramach Szwajcarskiego Programu Współpracy z Nowymi Krajami Członkowskimi Unii Europejskiej oraz ministra zdrowia.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C zostało uznane przez Światową Organizację
Zdrowia za jedno z największych światowych zagrożeń epidemicznych. Ze względu na wieloletni bezobjawowy przebieg zakażenia HCV, chorobę określono mianem „wirusowej bomby zegarowej” lub „cichej epidemii”. Choroba budzi ogromny niepokój środowisk medycznych. WHO wskazuje, że na świecie zakażonych jest co najmniej 170 milionów ludzi (2,2–3 proc. populacji światowej). Rozpowszechnienie zakażeń HCV na świecie jest silnie zróżnicowane geograficznie i waha się od poniżej 0,1 proc. (kraje skandynawskie) do ponad 20 proc. (Egipt), a w regionie europejskim wynosi średnio 1,1–1,3 proc. W Polsce szacuje się, że mamy około 230 tysięcy osób zakażonych wirusem HCV.

– Dominującą drogą transmisji HCV są zakażenia krwiopochodne. Badania przeprowadzone w 2004 roku wskazują, że w Polsce największe znaczenie w rozprzestrzenianiu zakażeń HCV miały
iniekcje wykonywane bez zachowania podstawowych zasad bezpieczeństwa (zarówno w placówkach medycznych, jak i niemedycznych). Źródłem zakażenia może być również sprzęt wielorazowy, stosowany w szpitalach i gabinetach stomatologicznych głównie na skutek dezynfekcji przy użyciu nieodpowiednich metod. Z tych względów konieczne jest stałe podnoszenie poziomu świadomości personelu medycznego, co do szczególnej roli, jaką odgrywa on w zapobieganiu zakażeniom HCV. Grupą szczególnie narażoną na zakażenia jatrogenne pozostają osoby dializowane – informują w PZH.

– Realizacja filmu ma na celu uwrażliwienie pracowników służby zdrowia, do których ten film jest adresowany, na konieczność zachowywania procedur medycznych w miejscu pracy – informuje rzeczniczka Narodowego Instytutu Zdrowia – PZH Monika Wróbel-Harnas.– Ma również na celu ostrzeżenie
przed konsekwencjami niewłaściwego postępowania, czyli przed ryzykiem przenoszenia wszelkich zakażeń krwiopochodnych, w tym HCV i HIV.

Akcja filmu zaczyna się od „popełnienia przestępstwa”. Rozpoczyna się śledztwo… które ujawnia, że doszło do zakażenia wirusem HCV jednego z pracowników szpitala. Ekipa śledczych, za pomocą metody fluorescencyjnej z zastosowaniem odczynnika BlueStarForensic, wykrywa szereg śladów biologicznych z krwi.

Jak doszło do zakażenia? Kolejne sceny na zasadzie instruktażu przedstawiają właściwe zachowania personelu medycznego podczas wykonywania pracy oraz te nieodpowiednie, które mogły doprowadzić do zaistniałej sytuacji.

Już wkrótce film będzie dostępny na stronie internetowej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie oraz na stronie projektu: http://www.hcv.pzh.gov.pl/ (platforma e-learningowa). Film będzie dostępny całkowicie bezpłatnie. aa

Program Zapobieganie Zakażeniom HCV wpisuje się swoimi założeniami w Narodowy Program Zdrowia na lata 2007–2015, w szczególności w cele strategiczne: zwiększenie skuteczności zapobiegania chorobom zakaźnym i zakażeniom i zmniejszenie różnic społecznych i terytorialnych w stanie zdrowia populacji oraz ograniczenie używania substancji psychoaktywnych i związanych z tym szkód zdrowotnych i zwiększenie i optymalne wykorzystanie systemu ochrony zdrowia oraz infrastruktury samorządowej dla potrzeb promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej.

Warto również wskazać na Światową Deklarację Zdrowia, przyjętą w 1998 roku przez Polskę na Światowym Zgromadzeniu Zdrowia, która potwierdza, że zdrowie jest jednym z podstawowych praw jednostki ludzkiej.