MEDICUS 1-2/2013

Doskonalenie zawodowe

Kodeks Etyki Lekarskiej (art. 56) mówi, że powinnością każdego lekarza jest stałe uzupełnianie i doskonalenie swojej wiedzy i umiejętności zawodowych. Konieczność doskonalenia zawodowego wynika również z regulacji prawnych (art. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty DzU z 2008 r. Nr 136, poz. 857 z pózn. zmianami). W artykule 18 wyżej wymienionej ustawy nałożono na lekarza i lekarza dentystę prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 2004 roku w sprawie dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów określa szczegółowe kwestie dotyczącego tego zagadnienia.

Jedną z form doskonalenia zawodowego jest kształcenie podyplomowe lekarza i lekarza dentysty. Ustawa nakłada na lekarza obowiązek przedstawienia w okręgowej izbie lekarskiej dokumentów odbycia różnych form szkolenia podyplomowego potwierdzających obowiązek dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego, celem zaliczenia okresu rozliczeniowego. Zgodnie z art. 5 ww. rozporządzenia w kolejnych okresach rozliczeniowych należy uzyskać 200 punków edukacyjnych, przekroczenie zalecanej liczby punktów nie przenosi się na kolejny okres rozliczeniowy.

Od 6.11.2012 r. rozpoczął się III okres rozliczeniowy. Lekarz może realizować obowiązek doskonalenia zawodowego poprzez różne formy kształcenia:

•           realizowanie programu specjalizacji lub umiejętności (50 pkt na rok)

•           udział w kursie medycznym nieobjętym programem specjalizacji (maks. 40 pkt za kurs)

•           udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, konferencji, zjeździe lub sympozjum naukowym (maks. 40 pkt)

•           udział w posiedzeniu oddziału towarzystwa naukowego (3 pkt za posiedzenie, maks. 60 pkt)

•           udział w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez zakład opieki zdrowotnej , w którym lekarz udziela świadczeń (2 pkt za posiedzenie, maks. 60 pkt)

•           udział w programie edukacyjnym opartym o pytania testowe, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej (max. 100 pkt)

•           uzyskanie stopnia naukowego w zakresie nauk medycznych (200 pkt)

•           kierowanie specjalizacją lekarzy (50 pkt w roku uzyskania tytułu, max. 100 pkt)

•           prowadzenie szkolenia lekarzy stażystów (5 pkt za 1 lekarza na rok)

•           indywidualna prenumerata fachowego indeksowanego czasopisma medycznego (5 pkt za tytuł, maks.10 pkt)

•           przynależność do kolegium specjalistów lub towarzystwa medycznego (5 pkt)

•           wykład lub doniesienie w formie ustnej lub plakatowej na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum (10 pkt, maks. 40 pkt)

•           napisanie artykułu w czasopiśmie indeksowanym (20 pkt) lub innym fachowym recenzowanym czasopiśmie medycznym (10 pkt)

•           prenumerata czasopisma medycznego (5 pkt za tytuł, maks. 10 pkt).

 

Kształcenie podyplomowe mogą prowadzić podmioty uprawnione do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego, medyczne szkoły wyższe, medyczne instytuty naukowo-badawcze oraz inni „organizatorzy szkolenia”, którzy uzyskają wpis do rejestru podmiotów prowadzących szkolenie (np. towarzystwa naukowe lub kolegia specjalistów). Spełnienie warunków prowadzenia kształcenia przez ostatnią wymienioną grupę potwierdza okręgowa rada lekarska właściwa ze względu na miejsce prowadzenia szkolenia lub Naczelna Rada Lekarska w odniesieniu do okręgowej izby lekarskiej, będącej organizatorem kształcenia lub podmiotu zamierzającego prowadzić kształcenie na terenie całego kraju.

Monika Bojarska-Łoś
Przewodnicząca
Komisji Kształcenia
Medycznego ORL