MEDICUS 6-7/2012

Dokąd idziesz interno?

z dr. med. Januszem Dubejko, ordynatorem Oddziału Kardiologii Szpitala MSWiA w Lublinie rozmawia Jerzy Jakubowicz

• Towarzystwo Internistów Polskich ma już 100-letnią historię.

– W dniach 12-14.04.2012 obradował w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie kolejny już, XXXVII Zjazd Towarzystwa Internistów Polskich, połączony z XI Krajową Konferencją Szkoleniową pt. Postępy w chorobach wewnętrznych – Interna 2012. Konferencja szkoleniowa była organizowana wspólnie z wydawnictwem Medycyna Praktyczna i połączona z wręczeniem nagród autorom najlepszych publikacji z dziedziny chorób wewnętrznych w 2011 r.

• Jakiej tematyce była poświęcona konferencja szkoleniowa?

– Jak zwykle była poświęcona najbardziej ważkim problemom chorób wewnętrznych, a także większości wąskich dziedzin specjalistycznych. Omawiano m.in. postępowanie w ostrych zespołach wieńcowych, leczenie nadciśnienia tętniczego, problemy leczenia przeciwkrzepliwego, niedoczynności kory nadnercza, indywidualizację leczenia cukrzycy typu 2. Sesje poświęcone wąskim dziedzinom, które z interny się wywodzą to przede wszystkim cenny dla praktyków przekaz informacji o światowych nowościach w diagnostyce i terapii poszczególnych chorób. Każda taka sesja była zakończona panelem dyskusyjnym z udziałem osób, które wygłaszały referaty. Prowadzone były bardzo ciekawe warsztaty elektrokardiograficzne (prof. Barbara Dąbrowska), omawiano również wybrane zagadnienia z prawa medycznego. Konferencja już tradycyjnie była poprzedzona sympozjum etycznym pt. Czy lekarz może postąpić wbrew woli pacjenta, którego współorganizatorem była Naczelna Izba Lekarska. Łącznie w konferencji uczestniczyło ponad 3000 lekarzy.

• Wielką stratą medycyny polskiej jest śmierć prof. Andrzeja Szczeklika.

– Prof. Andrzej Szczeklik to wielki lekarz, naukowiec i humanista. Wybitna osobowość polskiej interny. Wychowawca i nauczyciel sztuki medycznej wielu lekarzy w Polsce i na świecie. Jako jeden z nielicznych lekarzy po mistrzowsku łączył codzienną posługę chorym z badaniami naukowymi najwyższych lotów. Był członkiem honorowym i prezesem elektem Towarzystwa Internistów Polskich.

• Kto został wybrany nowym prezesem?

– Został nim na lata 2012-2016 prof. Tomasz Guzik, kierownik Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania badawcze skupiają się wokół biologii naczyniowej nadciśnienia tętniczego oraz immunologii klinicznej. Prof. Guzik jest laureatem wielu nagród w Polsce, jak i za granicą. W 2010 r. został laureatem nagrody Fundacji Nauki Polskiej (tzw. polskiego Nobla) w obszarze nauk przyrodniczych i medycznych. Nagrodą Fundacji zostały uhonorowane osiągnięcia prof. Guzika dotyczące roli limfocytów T w powstawaniu nadciśnienia tętniczego krwi, związanego z dysfunkcją śródbłonka naczyniowego. Prezesem-elektem TIP został prof. Jacek Imiela, konsultant krajowy w dziedzinie chorób wewnętrznych.

• Czy specjalizacja z interny przechodzi już do historii?

– Odpowiedź na to pytanie znajduje się w liście otwartym Prezesa Towarzystwa Internistów Polskich, ogłoszonym z okazji 100-lecia TIP. Czytamy w nim m.in.: „Doświadczenie wielu krajów wskazuje, że żaden system lecznictwa nie może obejść się bez lekarza generalisty (internisty), obejmującego całokształt problemów chorego człowieka, umiejącego współpracować z lekarzami specjalności szczegółowych. Taki lekarz jest niezbędny tak z punktu widzenia chorego, jak i z punktu widzenia ekonomii lecznictwa. Dlatego specjalista internista może być inaczej nazwany, ale nie może być zastąpiony przez zespół specjalistów dyscyplin szczegółowych, przez lekarza rodzinnego, ani przez nikogo innego. Właściwe współdziałanie internistów z lekarzami wąskich specjalności zapewnia realizację najważniejszego celu medycyny – dążenia do przywracania i utrzymywania zdrowia całego człowieka. Dlatego zwracam się do wszystkich decydujących o organizacji i finansowaniu lecznictwa, do odpowiedzialnych za kształcenie lekarzy, do wszystkich lekarzy i całego społeczeństwa o zwrócenie uwagi na niezbędność medycyny wewnętrznej w systemie lecznictwa, zapewniającego prawidłowe zachowanie narodu”. Śp. prof. dr Andrzej Szczeklik ujął ten problem krótko: „Internista jest dyrygentem w orkiestrze, w której grają wybitni indywidualiści z dziedzin, które się z interny wywodzą”. W Kanadzie, gdzie pracują nasi koledzy, internista w systemie ochrony zdrowia jest zwornikiem działań medycznych, jeżeli chodzi o pacjenta; a u dzieci rolę tę spełnia pediatra. W naszym systemie ochrony zdrowia istotne byłoby wsparcie lekarzy rodzinnych przez internistę, co z kolei odciążyłoby lekarzy wąskich specjalności.